Het is een gouden anekdote: In het kantoor van Joost Gielen, voormalig wethouder van Cultuur, maar thans werkzaam bij Princess, het bedrijf in huishoudelijke apparatuur van Bredanaar Aad Ouborg, moeten enkele kunstwerken opgehangen worden. Op de vraag van de klusjesman waar welk werk moet komen te hangen, moet Gielen het antwoord schuldig blijven en dus wordt de hulp van de secretaresse gevraagd. Zij besluit dat het grote doek het beste achter het bureau past. Een kleiner werk wordt aan een van de zijmuren toegewezen. De muur naast de deur waarop Gielen van achter zijn bureau tegenaan kijkt blijft leeg. Of daar ook nog een kunstwerk moet komen, vraagt de secretaresse. "Daar had ik graag een paar posters van Princess Models of the Year", is het antwoord van Gielen.
Het is een gouden anekdote: In het kantoor van Joost Gielen, voormalig wethouder van Cultuur, maar thans werkzaam bij Princess, het bedrijf in huishoudelijke apparatuur van Bredanaar Aad Ouborg, moeten enkele kunstwerken opgehangen worden. Op de vraag van de klusjesman waar welk werk moet komen te hangen, moet Gielen het antwoord schuldig blijven en dus wordt de hulp van de secretaresse gevraagd. Zij besluit dat het grote doek het beste achter het bureau past. Een kleiner werk wordt aan een van de zijmuren toegewezen. De muur naast de deur waarop Gielen van achter zijn bureau tegenaan kijkt blijft leeg. Of daar ook nog een kunstwerk moet komen, vraagt de secretaresse. "Daar had ik graag een paar posters van Princess Models of the Year", is het antwoord van Gielen.
Het is een gouden anekdote: In het kantoor van Joost Gielen, voormalig wethouder van Cultuur, maar thans werkzaam bij Princess, het bedrijf in huishoudelijke apparatuur van Bredanaar Aad Ouborg, moeten enkele kunstwerken opgehangen worden. Op de vraag van de klusjesman waar welk werk moet komen te hangen, moet Gielen het antwoord schuldig blijven en dus wordt de hulp van de secretaresse gevraagd. Zij besluit dat het grote doek het beste achter het bureau past. Een kleiner werk wordt aan een van de zijmuren toegewezen. De muur naast de deur waarop Gielen van achter zijn bureau tegenaan kijkt blijft leeg. Of daar ook nog een kunstwerk moet komen, vraagt de secretaresse. "Daar had ik graag een paar posters van Princess Models of the Year", is het antwoord van Gielen.
Het tekent een beetje het culturele niveau van de cultuurwethouders die Breda de afgelopen tijd heeft gekend. De opvolger van Gielen, wethouder André Adank, is daar geen uitzondering op. Goed, het moet gezegd worden, wanneer hij ergens voor gaat zet hij er, net als zijn voorganger, wèl zijn tanden in. Maar of dat nu ook altijd de zaken zijn die belangrijk zijn voor het cultureel klimaat van de stad, dat is een tweede.
Nieuwe cultuurnota
Het komende jaar staan er drie belangrijke culturele zaken op de politieke agenda. De meest opvallende daarvan is de herijking van de nota Cultuur is meer'. Waarom deze revisie noodzakelijk is, heeft de wethouder vooralsnog niet erg duidelijk weten te maken. Maar de herijking staat in het programaccoord, dus herijken zullen we. Dat terwijl GroenLinks helemaal niet ontevreden was over de oude nota. De voornemens en prioriteiten in Cultuur is meer' waren duidelijk en evenwichtig. Het probleem zat hem de laatste jaren meer in de uitvoering. Papier is geduldig en zolang het belang dat gehecht wordt aan laagdrempelige voorzieningen, cultuureductatie en -participatie slechts in nota's en niet in daden worden geuit, zijn de doelstellingen uit de oude nota onverminderd actueel.
Bibliotheken
Ook over de toekomst van de Bredase bibliotheken worden dit jaar ingrijpende beslissingen genomen. Er ligt een ambitieus plan, vastgesteld door de vorige raad, dat in de komende periode moet worden uitgevoerd. Uit een eerste doorrekening blijkt echter dat het plan, indien volledig uitgevoerd, aanzienlijk meer gaat kosten (5,7 miljoen) dan de college-partijen er voor over hebben. En dus vraagt het CDA of we maar niet vast kunnen strepen. Het gaat immers economisch niet voor de wind en dan moet je keuzes maken.
Grafisch Museum
En dan komen we automatisch bij dat derde belangrijpe onderwerp, het Museum voor Grafische Vormgeving. Het moge duidelijk zijn, als er keuzes gemaakt moeten worden, kiest GroenLinks liever voor de bibliotheken. Maar de raad zal zich ook opnieuw moeten buigen over de locatiekeuze van het Museum voor Grafische Vormgeving. Het museum is nu gepland op de locatie van De Beyerd, maar een groot deel van dit Rijksmonument zal moeten wijken voor het ontwerp van architect Van Heeswijk. De Rijksdienst voor Monumenten is niet al te gelukkig met het plan de Beyerd grotendeels neer te halen, maar heeft de deur tot nu toe ook niet dichtgegooid. De argumentatie daarvoor: de vorige staatssecretaris (Van der Ploeg) heeft immers subsidie voor de realisatie van het Museum voor Grafische Vormgeving verleend.
Alternatieve Locatie
Om sloop van de Beyerd te voorkomen presenteerden enkele binnenstadscomité's vorige week een alternatief ontwerp van Eloi Koreman voor het museum op de locatie van de huidige Sociale Dienst aan de Vlaszak. Dat tot grote ergernis van wethouder Adank, want die had nu net groen licht gekregen voor het ontwerp van Van Heeswijk.
Heroverweging
De verschillende fractievoorzitters reageerden aanzienlijk minder gebeten en hebben te kennen gegeven het alternatieve plan met interesse te bestuderen. Wanneer zij hun taak serieus nemen, zullen zij de locatiekeuze voor het Museum voor Grafische Vormgeving daadwerkelijk moeten heroverwegen. Een rijksmonument is immers ook cultuurgoed en dat kun je niet zomaar opgeven voor een ander stukje cultuur, namelijk een museum. Het zal nog moeilijk worden om Adank zover te krijgen het ontwerp van Van Heeswijk los te laten. Hij heeft een goed gebit.
Selçuk Akinci is gemeenteraadslid en zit onder meer in de commissie Cultuur