Het milieu is ouder dan onze jaartelling. Toch lijkt het er soms op dat laatstgenoemde langer zal overleven. Wat heeft de naoorlogse aandacht voor het milieu nu concreet opgeleverd? Milieu-man Piet Hein Scheltens in een midwinternachtsoverdenking aan de voet van een nieuw milieunium.
Het milieu is ouder dan onze jaartelling. Toch lijkt het er soms op dat laatstgenoemde langer zal overleven. Wat heeft de naoorlogse aandacht voor het milieu nu concreet opgeleverd? Milieu-man Piet Hein Scheltens in een midwinternachtsoverdenking aan de voet van een nieuw milieunium.
Het milieu is ouder dan onze jaartelling. Toch lijkt het er soms op dat laatstgenoemde langer zal overleven. Wat heeft de naoorlogse aandacht voor het milieu nu concreet opgeleverd? Milieu-man Piet Hein Scheltens in een midwinternachtsoverdenking aan de voet van een nieuw milieunium.
Het 'nieuwe millennium', een loze kreet die in de verte iets met milieu heeft te maken. Daarmee kan ik het best de houding ten opzichte van het milieu omschrijven die zich vooral het laatste jaar gemanifesteerd lijkt te hebben. Zowel op internationaal als op nationaal niveau; maar ook plaatselijk blazen wij ons partijtje aardig mee. Laat ik proberen op dit moment van bezinning naast looking back in anger', ook vooruit te kijken en dan nog proberen positief te zijn, blijven of worden ook!
Dit valt niet mee voor iemand die bij het horen van het woord 'millennium' de behoefte voelt opkomen om als een rund met vuurwerk te gaan stunten, bijvoorbeeld door degene die het woord in de mond durfde te nemen spontaan een liefst afgekeurde vuurpijl aan te bieden.
Als bruggetje naar mijn eigenlijke punt: wee degene die over de (negatieve) milieu-aspecten van al dat vuurwerk rond de u-weet-wel-wisseling begint. Door hele nette mensen zal het woord moralist, of zeurpiet gebezigd worden, terwijl velen het woord milieu-extremist of zelfs milieu-terrorist naar boven voelen komen als het zuur na een oliebol.
Mensen die hun zorg voor het milieu uitspreken of proberen uit te dragen door hun manier van handelen, worden vaak gezien als betuttelend ("dan mogen wij een aantal dingen zeker niet meer"), en dat valt niet goed in deze jaren van overvloed! Kunnen we ons eindelijk met z'n (bijna) allen veroorloven om twee keer per jaar met (vlieg-)vakantie te gaan, wordt de uitbreiding van Schiphol weer tegengehouden door een paar van die milieufreaks! Eenzelfde reactie bij de discussie over al dan niet boren in het Wad. Het schijnt een overwinning voor het milieu te zijn en zelfs een beetje 'emotie' wordt getolereerd bij deze milieuonderwerpen. Schamper klinkt het dat die mensen van Milieudefensie eerst maar eens met die bomen moeten gaan praten voordat ze plat gaan voor de vijfde baan van Schiphol'. Nu ben ik overigens van mening dat het beter praten is met bomen, dan met de diverse politici die de laatste jaren het milieu hebben 'behartigd'.
Want waar praten zij over als Schiphol ter sprake komt? Over tien- of vijftienduizend huizen met geluidsoverlast. Absoluut niet over de luchtverontreiniging, over de veel te lage accijnzen op kerosine, en dus ook niet over het explosief stijgende aantal vluchten. En bij het Wad wordt gezwegen over de oefenende straaljagers, de kokkelvisserij en het massa-toerisme. Het gaat slechts over economische belangen, (veel) geld en de verworvenheden van de moderne samenleving: en daar blijf jij vanaf met je milieu-geweten!
In Breda op kleine schaal een vergelijkbare situatie: je mag best praten over fietsvoorzieningen en over 'park en pendel' (zolang het maar blijft bij een proefje). Maar kom niet aan de parkeergarages in het centrum die op stapel staan (letterlijk); en zeur niet zo over het wegvallen van enkele bussen; daar zat toch nooit een hond in? GroenLinks zal op al deze punten blijven hameren, maar wat mij betreft wordt het accent meer verschoven naar het begin van het verhaal. Dus niet alleen klagen en proberen nog iets te redden bij plannen die in het eindstadium verkeren, maar vooral aangeven hoe het anders zou kunnen. Actief bezig zijn met preventie, hameren op bewustwordingen bezinning en het aandragen van positieve alternatieven. Kortom, het uitdragen van een gezamenlijke verantwoordelijkheid. Geen zwartboek over een gifwijk, maar een witboek met adviezen voor verbetering van fietsvoorzieningen in Breda (dat zal me een pil worden). Niet alleen maar een discussie voeren over de afvalstoffenheffing en de onrechtvaardigheid ervan voor alleenstaanden, maar ook en vooral over zaken als afvalpreventie, zelf-composteren en het afsluiten van een convenant met de producenten van afval, zoals de winkeliers. En daarbij moeten pijnlijke keuzes natuurlijk niet uit de weg gegaan worden.
Dat doen wij als GroenLinks zeker niet, ons motto tijdens de verkiezingen was immers 'durf te kiezen'. De GroenLinks-fractie blijft er op het gebied van milieu flink tegenaan gaan. Daarbij worden wij in het nieuwe jaar nog eens versterkt door een nieuw commissielid/niet-raadslid: Cees van Houten. Met zo'n naam moet je dus gewoon in de commissie Milieu en Onderwijs. Overigens blijven wij ook op het gebied van Milieu steun en hulp van andere leden van harte toejuichen. Om het aloude cliché nog maar eens naar voren te halen: het is allemaal nogal tijdrovend.
In de komende periode willen wij ons op milieugebied in het bijzonder gaan bezighouden met een hernieuwde poging tot het indienen van een (smal) waterspoor in Breda, de mobiliteit in en rond Breda (fiets, bus, spoor) en blijven wij ons actief inzetten voor het bomenbestand (kinderbos, BAPS). Daarnaast moet het onderwerp 'duurzame werkgelegenheid' wat meer vorm krijgen. Wat voor bedrijven willen we nu eigenlijk in Breda en welke juist niet. Tal van andere, niet genoemde onderwerpen kunnen nog aan dat rijtje toegevoegd worden. Wij willen namelijk niet alleen volgend bezig zijn, maar op tal van gebieden met eigen voorstellen komen. Er is weer volop te doen. Welkom!