Nieuwjaarstoespraak voorzitter

Op 14 januari hield GroenLinks Breda haar nieuwjaarsreceptie in buurthuis 't Bakkeleijke in de Zandberg. In zijn laatste nieuwjaarstoespraak als voorzitter van de afdeling, blikte Wim Struijlaart terug op vier jaar GroenLinkse politiek in Breda

GroenLinks is een partij die het debat niet schuwt. Discussies over controversi�e en moeilijke onderwerpen gaan wij niet uit de weg. Landelijk niet - denk maar eens aan de Kosovo-discussie - maar ook lokaal niet. Nog onlangs hadden wij op deze plek een thema-avond over een onderwerp waarmee we al een tijdje worstelen: het volkshuisvestingsbeleid. Er was binnen en buiten de fractie twijfel gerezen of datgene wat wij in het verkiezingsprogramma hadden opgeschreven over het volkshuisvestingsbeleid nu - dus zo'n twee jaar later - nog steeds een goed standpunt is. Ik vind het een goede zaak, en �n van de sterke punten van GroenLinks dat we de discussies over lastige onderwerpen niet in achterkamertjes voeren, maar bij wijze van spreke op straat. En dan ligt de keuze voor een locatie met de naam het Bakkeleijke natuurlijk voor de hand. In deze locatie met die inspirerende naam wens ik u allemaal van harte welkom op deze nieuwjaarsbijeenkomst.

Terugblik
Het is inmiddels de vierde keer dat ik als voorzitter van de afdeling de nieuwjaarsbijeenkomst meemaak. En het zal ook m'n laatste keer zijn dat ik als afdelingsvoorzitter hier ben, want in mei stop ik er mee. Een goede gelegenheid dus om eens wat verder terug te blikken dan het afgelopen jaar alleen. Dat heb ik gedaan door uit mijn computer nog eens een aantal nieuwjaarstoespraken te halen.

De eerste keer dat ik als voorzitter aanwezig was bij een bijeenkomst als deze was ik nog maar een paar weken in functie, en waagde ik mij nog niet aan een toespraak. Dat kwam overigens niet alleen door de prilte van mijn voorzitterschap. Het had ook te maken met de bescheiden rol die het bestuur tot dan toe binnen de vereniging had gespeeld.

Optimisme
De tweede keer durfde ik het wel aan om een toespraak te houden. Het was aan de vooravond van de laatste gemeenteraadsverkiezingen. We waren toen met z'n allen optimistisch, en dat optimisme ademde ook mijn toespraak aan het begin van 1999. Want het ging goed. Landelijk, � lokaal zat GroenLinks in de lift . De fractie deed het zowel in als buiten de raad goed, het bestuur - inmiddels op volle sterkte - had zich ontwikkeld tot een ambitieuze club die meer wilde zijn dan alleen het bestuur van een kiesvereniging, en de afdeling bloeide. Goed bezochte vergaderingen, veel nieuwe gezichten en een groeiend ledenaantal waren andere zegeningen die we konden tellen. Dat we verkiezingswinst zouden halen stond voor ons wel vast. Stilletjes werd gedacht aan 5 zetels - of was het dromen? - en door een enkeling zelfs aan een hernieuwde college-deelname.

Teleurstelling
Het werden maar 4 zetels, en bij de college-onderhandelingen stonden we nog voordat het spel eigenlijk was begonnen al buiten spel. We hielden ons groot, maar de teleurstelling was er niet minder om. Dat het moeilijk zou worden om gaten te schieten in het massieve machtsblok dat het college en de collegepartijen vormde werd al snel duidelijk. De fractie ging desondanks manmoedig en met veel inzet door op de eerder ingeslagen weg. Maar in de wandelgangen viel hier en daar wat twijfel te bespeuren. Twijfel over de strategie die gevolgd zou moeten worden, en twijfel over het rendement van alle inspanningen. Een soortgelijk proces maakte het bestuur door. Wat hadden al die inspanningen in de aanloop naar de verkiezingen nu eigenlijk opgeleverd? Hoe moesten we verder met de afdeling? Een aantal bestuursleden hadden inmiddels afgehaakt, de bezoekersaantallen van vergaderingen liepen weer terug, veel van de nieuwe gezichten zagen we niet meer terug, en het wilde niet erg vlotten met de vervulling van de vacature voor commissielid/niet-raadslid.

Landelijke koers
Ook landelijk werd het aanvankelijke enthousiasme over de forse verkiezingswinst overschaduwd door de twijfel over de koers die gevolgd werd. Werd er niet al te veel geschoven naar het midden? Werd er niet al te openlijk gesolliciteerd naar regeringsdeelname, en werden er - nog voordat het zover was - niet al te veel concessies gedaan? Gelet op al die ontwikkelingen was het begrijpelijk dat in mijn nieuwjaarstoespraak van vorig jaar die twijfel enigszins door klonk.

Een jaar later
Hoe staan we er nu �n jaar later voor met de afdeling? Geheel in de lijn van de tegenwoordige GroenLinkse koers zal ik een genuanceerd beeld proberen te geven. Natuurlijk zijn veel dingen nog hetzelfde als vorig jaar. Het college en de collegepartijen vormen nog steeds een massief machtsblok, waar moeilijk doorheen te komen is. Er is nog steeds - of eigenlijk weer - een vacature voor commissielid niet raadslid. Er zijn nog steeds vacatures voor het bestuur. En de discussie over de koers waaroe ik vorig jaar opriep wil nog steeds niet erg van de grond komen. Maar de teleurstelling waarover ik het vorig jaar in mijn nieuwjaarstoespraak nog had zijn we inmiddels te boven. Er is volhardenheid en onverzettelijkheid voor in de plaats gekomen, zowel bij de fractie als bij het bestuur. En terecht want, we moeten niet vergeten om onze zegeningen te tellen. Ik zal dat bij deze gelegenheid maar eens doen:

De fractie haalt nog steeds meerder keren per week de lokale pers. Ook met buitenparlementaire activiteiten bijvoorbeeld rond de Heilig Hartkerk en het cameratoezicht.
Er zijn inmiddels 3 nieuwe steunfractieleden - Sel�k Akinci, Thijs Praamstra en Audry van Stee - en een adspirant bestuurslid - Liesbeth - actief. Dat is nog onvoldoende om alle vacante kaderfuncties op te vullen, maar het is een goed begin.
We hebben sinds enige tijd een eigen lokale Web-site, die er goed uitziet en een behoorlijk informatief karakter heeft. Zo'n modern medium biedt ongekende mogelijkheden om de relatie tussen fractie, bestuur en leden interactiever te maken. Dat e.e.a. enigszins ten koste is gegaan van de Nieuwsbrief - vorig jaar kwamen er maar 2 afleveringen uit - moeten we maar beschouwen als een aanloopprobleem.
In Oosterhout is - met ondersteuning vanuit het bestuur - een aantal leden actief aan de gang gegaan met als uiteindelijk doel deel name van GroenLinks aan de volgende gemeenteraadsverkiezingen in Oosterhout.
Tijdens het laatste GroenLinks-congres zijn twee moties vanuit Breda ingediend. Dat was in lange tijd niet meer gebeurd.
De laatste openbare thema-avond die GroenLinks organiseerde was een co-productie van bestuur en fractie en werd goed bezocht. Zowel die samenwerking als de opkomst op de avond waren verheugend.

Hoopvol
Een aardig lijstje niet waar? Dat stemt dus hoopvol! Maar dat is niet genoeg. Geloof in eigen kracht en kunnen en hoop is wel een noodzakelijke voorwaarde om resultaten te kunnen boeken, maar de resultaten komen niet vanzelf. Daarvoor zullen inspanningen moeten worden geleverd, en activiteiten moeten worden ondernomen. Niet alleen door fractie en bestuur, maar door ons allemaal. Fractie en bestuur kunnen niet alleen de afdeling trekken. En - ook al zouden ze dat kunnen - ze moeten dat ook niet willen! Dat past niet in een open en democratische partij als GroenLinks.

Ik maak daarom van deze gelegenheid gebruik op nogmaals een oproep te doen. Een oproep aan jullie allemaal om deel te nemen aan de discussie over de lokale koers, die een belangrijke impuls zou moeten opleveren voor het nieuwe verkiezingsprogramma. En ook een oproep om je aan te melden voor de vacante bestuursfuncties: in mei zullen naast mijzelf nog twee bestuursleden na jarenlange trouwe dienst stoppen. En een sterk bestuur is zeker met de komende gemeenteraadsverkiezingen voor de deur echt nodig. Want uiteindelijk gaat het om het resultaat: om die vijfde zetel in Breda waarvan we in de aanloop naar de vorige verkiezingen nog droomden. En om de eerste vertegenwoordiging van GroenLinks in de Oosterhoutse gemeenteraad.

Wim Struijlaart is voorzitter van GroenLinks afdeling Breda

Cookies

Nieuwjaarstoespraak voorzitter