Sinds de verkiezingen van 6 maart is Piet Hein Scheltens het nieuwe boegbeeld van Groenlinks Breda. Naast echtgenoot van Heleen Petter en vader van zijn dochters Irene (10) en Tessel (8) is hij nu ook getrouwd met de partij. Hoog tijd om de fractievoorzitter eens binnenstebuiten te keren, vond redacteur Frans Maas.

Piet Hein is in 1953 geboren te Den Haag als helft van een tweeling. Na op de Nassauschool zijn HBS-A diploma gehaald te hebben, ging hij voor een jaar naar Amerika. Teruggekeerd in Nederland studeerde hij aan de Hoge Zeevaartschool (what's in a name, is één van Piet Hein's gevleugelde uitspraken) in Vlissingen. In 1974 verkoos hij dan ook logischerwijs het ruime sop boven het vaste land. Tijdens het bevaren van de wereldzeeën is mijn milieubewustzijn ontstaan door schade en schande. In de eerste jaren heb ik gevaren op mammoettankers. In die tijd was het nog vrij gewoon dat er na het wassen van de tanks een heleboel drab (half water/half olie inclusief scheidingsstof) overboord werd gepompt. Hoe minder van dit slob er achterbleef in de tanks, hoe beter de stuurman stond aangeschreven bij de rederij. Er was immers meer ruimte voor nieuwe lading, toch?. Als het lozen van te veel olie in dat mengsel een beetje te gek werd en je als jonge officier naar de pompkamer belde kreeg je opmerkingen als Een stuurman moet vooruit en opzij kijken en niet naar achteren' of meer van dat soort wijsheden.

Toenemend milieubesef
"De volgende rederij betrof zware-lading schepen. Daar heb ik geweigerd te varen op een schip dat onderdelen voor een kerncentrale vervoerde. Normaliter was ik daarvoor ontslagen, maar de rederij kon mij wisselen met een collega die op een zusterschip voer, ook naar Brazilië maar met voor mij minder belastende materialen. Zo voeren die twee schepen gezamenlijk op en mijn persoonlijke actie kwam op zijn zachtst gezegd een beetje apart over op mijn collegae. Ik werd behoorlijk afgezeken. Ook heb ik meegemaakt dat we weer op een ander soort schip tropisch hardhout moesten laden in enkele Afrikaanse landen. Om zo snel mogelijk te verdienen werd ruw met het hout omgesprongen. Terug in Italië was de waarde ineens met een factor tien gestegen en werd het hout behandeld als een fragiel edelmetaal. De vraag wie er nu rijk werd van deze handel, kwam al snel boven en de dubbele uitbuiting deed pijn aan de ogen. Hierna nam die zorg om het milieu steeds verder toe."

Journalistiek
In 1982 zette Piet Hein voet aan vaste wal. Dankzij het varen, hoefde hij zijn dienstplicht niet meer te vervullen, en besloot Piet Hein een nieuwe studie te volgen. Hij koos voor de opleiding radio aan de Academie in Kampen. Niet christelijke, maar praktische overwegingen lagen ten grondslag aan die keuze: in Tilburg en Utrecht moesten studenten worden ingeloot, in Kampen kon hij meteen aan de slag. Hij rondde de studie in 1986 af met een diploma specialistische radio op zak. Freelancewerk voor NOS, KRO en VPRO volgde, met als hoogtepunten een drie pagina tellende coverstory in de Groene Amsterdammer met als titel Rode Jeugd Revisited' en een reportage van 10 minuten in VPRO's 'Het Gebouw'.

De Kleine Aarde
Als journalist is Piet Hein vaak langs geweest bij De Kleine Aarde in Boxtel en toen daar in 1989 een vacature op de redactie kwam, heeft hij gereageerd. Piet Hein begon als redacteur, klom op tot eindredacteur en eindigde in 1995 als directeur. Als afronding begeleide hij de realisatie van een nieuw pand. Het fantastische gebouw is nog steeds een ecologisch hoogstandje wat volgens Piet Hein helaas te weinig vervolg krijgt. Na De Kleine Aarde probeerde Piet Hein zijn geld te verdienen als ondernemer in Europees hardhout (Robinia). Zijn pogingen eindigden echter steevast bij de advocaat. Ook een baan als provinciaal consulent NME bij het IVN bood weinig zekerheid. Drie jaar geleden zette hij in Breda een fietskoeriersbedrijf op. Tegen de verwachting van veel sceptici in, bleek dit wèl een succes.

GroenLinks
De politieke carrière van Piet Hein begon in 1993, toen hij lid werd van GroenLinks. Als directeur van de Kleine Aarde werd hij gevraagd de landelijke milieuparagraaf van het GroenLinks-programma te becommentariëren. De partij trok hem aan en bij de lokale verkiezingen van 1994 veroverde hij een plaats op de lijst en kwam in de raad. Na de laatste verkiezingen werd hij gekozen tot fractievoorzitter. Het begin had prettiger kunnen zijn; wij gingen onverwacht terug van vier naar drie zetels en ook landelijk viel de uitslag tegen. Het was een hectische tijd met de moord op Pim Fortuyn en de daaropvolgende polarisatie in de samenleving en in Breda de affaire de Werd met kort daarna het overlijden van wethouder Lous van Beusekom, de problemen bij NAC en de sluiting van de bierfabriek. Voeg daarbij het nieuwe systeem van dualisme en je zult begrijpen dat ik me wel eens heb afgevraagd waar ben ik aan begonnen'."

Leeggelopen luchtbedden
In die moeilijke beginperiode heeft Piet Hein serieus overwogen zijn fractiewerk aan de wilgen te hangen. Volgens Piet Hein speelden er toen bij meer mensen twijfels. Er was toen sprake van een wijdverbreid gevoel van leeggelopen luchtbedden' vooral bij de fractievoorzitters. Er zijn personeelswisselingen geweest bij het CDA, de VVD en D'66; zij allen hebben inmiddels om uiteenlopende redenen een andere fractievoorzitter gekozen. Al snel na het begin van het zomerreces herwon bij mij het gevoel dat ik minstens door wilde gaan als raadslid. Die motivatie is de laatste tijd alleen maar gegroeid, vooral vanwege de aanwezigheid van die proleten-ploeg in Den Haag. Middels één pennestreek worden er zaken weggesaneerd waar wij als groene, progressieve clubs tientallen jaren voor hebben geknokt. Elke keer dat ik per ongeluk Nawijn zie op TV, teken ik bij voor nog een periode in de politiek. Ik heb er weer zin an."

Solidariteit
Met de nieuwe fractie zijn ook de portefeuilles opnieuw verdeeld. Daarbij heeft Piet Hein er voor gekozen voor het eerst in de commissie Sociale Zaken, Arbeidsmarktbeleid en Welzijn voor zijn rekening te nemen. Wim Schröder heeft het vele jaren gedaan, recentelijk samen met Rian Remie. Na het vertrek van Wim bleek dat Rian best eens wilde switchen. Dat onderschrijf ik en daarnaast vind ik SAW erg belangrijk. Solidariteit vormt de rode draad van die commissie en dat is nu precies één van die zaken die momenteel totaal ondergeschoffeld dreigt te worden door de Bentley-Boys.

Count your blessings
"Het geluid van GroenLinks wordt weliswaar serieus genomen, maar echte punten binnenhalen' is als oppositiepartij moeilijk. Toch zijn er zaken die je best tot onze palmares mag rekenen. Zonder de voortdurende en blijvende interesse van GroenLinks was er geen steun meer gekomen voor de Heilig Hartkerk. Er is meer aandacht gekomen voor studentenhuisvesting, de biologische markt vond in ons stevige pleitbezorgers en recentelijk hebben wij er middels actie van onze kant voor gezorgd dat de patstelling tussen gemeente en WonenBreda over het al dan niet slopen en plegen van nieuwbouw in de volgende fase bij het project Bernard de Wildestraat werd doorbroken.

"Je kunt best stellen dat we met onze partij aardig meeblazen, maar het is gewoon niet voldoende. Zeker in de huidige dualistische tijd, waarin het initiatief veel meer bij de raad ligt en de raad ook veel meer vanuit de bewoners moet werken zorgt dat voor een stevige belasting van de hele fractie. Nu merk je goed dat wij een kleine fractie zijn. We hebben meer tijd en energie nodig om de toon te zetten; daarin moeten we onze draai nog vinden evenals de andere fracties en ook de griffie zelf en het college. Kortom, best even een moeilijke periode. Maar let op!"