Onderzoek naar de toestand van de hoofdtribune in het NAC stadion laat zien dat er mogelijk een risico is bij het gebruik. Maar hoe ga je daar vervolgens mee om? Het is logisch dat fracties zich zorgen maken en redeneren vanuit het 'voorzorgsprincipe'. Maar als je dat principe altijd onverkort toepast leg je de maatschappij lam en haal je je vaak onnodig buitenproportionele kosten op de hals.
Onderzoekers geven geen 100% groen licht, er zijn voor hen altijd wel open eindjes die twijfel toelaten. Dat is immers een wetenschappelijke grondhouding. Daarom is het uiteindelijk altijd aan gezagsdragers om de risico's af te wegen tegen de kosten en het ongemak van maatregelen. Dat is een grote verantwoordelijkheid, een rolvaste onderzoeker doet dat niet voor ze. De vraag in de afgelopen weken was: is er zodanig gerede twijfel dat er per se maatregelen genomen moeten worden, en is er zicht op wat die maatregelen dan zouden moeten zijn? Die vraag is naar ons idee serieus onderzocht en afgewogen, en aantonen dat je de beste keuze hebt gemaakt was vrijwel niet mogelijk. Vastgesteld is ook dat verder onderzoek zeker nodig is.
In hun controlerende rol staan ook alle fracties voor dezelfde precaire afweging, en in die zin valt het te begrijpen dat fracties ook zelf deskundig advies zoeken. Maar zou het helpen als er in de Raad negen onderzoeken van negen verschillende bureaus liggen? Een heldere discussie is ermee geholpen dat eerst een gedeelde feitenbasis wordt vastgesteld, waarna je kan verschillen van mening over wat deze feiten vervolgens zouden moeten betekenen voor het handelen. Bij twijfel over het door het college uitgevoerde onderzoek zouden we het daarom sterker gevonden hebben om in openheid met meer fracties tot een gezamenlijke second opinion te besluiten. Vervolgonderzoek is broodnodig en inmiddels gestart. Zullen we deze keer eerst naar een gedeelde feitenbasis zoeken, en daarna pas de discussie starten wat dit dan moet betekenen voor het handelen?