Vier achtereenvolgende verkiezingen verliest GroenLinks zetels. Maar ondertussen groeit de partij exclusief. Alleen al in Breda heeft GroenLinks het ledental in korte tijd zien stijgen van een stabiele 130 naar ruim 200. Reden genoeg om de nieuwe leden uit te nodigen voor een kennismakingsbijeenkomst. Marjolein Kats (25), één van die nieuwe leden, over haar overwegingen om lid te worden.
Vier achtereenvolgende verkiezingen verliest GroenLinks zetels. Maar ondertussen groeit de partij exclusief. Alleen al in Breda heeft GroenLinks het ledental in korte tijd zien stijgen van een stabiele 130 naar ruim 200. Reden genoeg om de nieuwe leden uit te nodigen voor een kennismakingsbijeenkomst. Marjolein Kats (25), één van die nieuwe leden, over haar overwegingen om lid te worden.
Vier achtereenvolgende verkiezingen verliest GroenLinks zetels. Maar ondertussen groeit de partij exclusief. Alleen al in Breda heeft GroenLinks het ledental in korte tijd zien stijgen van een stabiele 130 naar ruim 200. Reden genoeg om de nieuwe leden uit te nodigen voor een kennismakingsbijeenkomst. Marjolein Kats (25), één van die nieuwe leden, over haar overwegingen om lid te worden.
door Marjolein Kats
Een zaterdagmiddag in november 2002. Ik ga om een heerlijke Victoriabaars bij de viskar op het plein in de Hoge Vucht. Het is redelijk druk voor de kar en terwijl ik nader, zie ik dat een forse kerel ruzie heeft met een jongen van Marokkaanse afkomst op een scooter. De man gaat tegen de jongen tekeer. "Kutmarokkaan!" "Pas maar op, hoor meneer", zegt een langslopende vrouw met boodschappenkar zijdelings; er was pas weer iemand zinloos doodgeslagen.
De jongen komt omhoog van zijn scooter en nadert de man. De man daagt hem uit. De jongen besluit: "Ach, je bent het niet waard", en draait zich om. "Kut-Arabier!", roept de man, terwijl de jongen weer op zijn scooter stapt en wegrijdt. De echtgenote probeert haar man te bedaren. Ondertussen kookt mijn bloed.
"Zeg, meneer. Dat kunt u toch niet zeggen!" "Ik kan alles zeggen", zegt de onoverwinnelijke man met een verwilderde blik in zijn ogen. Ik schud mijn hoofd, mompel "Kom nou", en sta trillend op mijn benen. Wat kan ik beginnen?
Uit het praatje dat de man maakt met de visboer en andere omstanders maak ik op dat de jongen kennelijk iets deed wat niet door de beugel kon en dat de man hem daar op 'aansprak'. En hoe. De visboer verklaart goelijk: "Ik had u geholpen hoor, als er iets was gebeurd." De echtgenote kijkt me ondertussen lichtelijk beschaamd aan.
Een maandagavond, april 2003. Als nieuw lid van Groenlinks verwacht ik in een zaaltje terecht te komen met 63 andere enthousiastelingen. In plaats daarvan zitten we met een kleine groep rond de tafel in het fractiekantoor en vertellen zeven nieuwe leden wat hun verwachtingen zijn en waarom zij lid zijn geworden: 11 september, Pim Fortuyn, verkiezingen, de afstand tussen autochtonen en allochtonen. Gebeurtenissen en problemen binnen onze samenleving die veel mensen hebben geraakt en niet meer hebben losgelaten.
Mensen roepen altijd dat het nooit zo erg is geweest als nu. Normen, waarden, respect voor elkaar, tolerantie. Vroeger was alles beter, mijmert de mens, want dat is al geweest. Misschien was de scooterjongen op het plein in de Hoge Vucht een onbeholpen boer, reed hij asociaal, deed hij iets per ongeluk of misschien deed hij niets. Hoe dan ook was zijn passeren de druppel die een schaamteloze scheldkanonnade liet losbarsten bij de man die om vis kwam.
Maar al lijkt de wereld tegenwoordig een stuk minder tolerant en lijkt onze maatschappij te bestaan uit criminaliteit, geweld, discriminatie, onbegrip en beelden van oorlog en dood, veel mensen maken zich hier zorgen om, willen er iets aan veranderen en dat is goed. De maatschappelijke betrokkenheid groeit. Dat in een korte tijd 64 nieuwe leden - onder wie veel jonge leden - het ledenaantal van Groenlinks in Breda explosief hebben doen stijgen, getuigt hiervan.
Marjolein Kats is sinds kort lid van GroenLinks