Sinds 1990 is Rob Blokland woordvoerder in de richting van de gemeente voor de bewoners van de Heuvel. Er is geen lobbyist in Breda die met zoveel vasthoudendheid en deskundigheid opkomt voor zijn belang. Hij heeft ze zien komen en gaan: ambitieuze wethouders gedreven raadsleden en goedwillende ambtenaren. Alle reden om eens te gaan praten met deze constante factor in de Bredase politiek.
Sinds 1990 is Rob Blokland woordvoerder in de richting van de gemeente voor de bewoners van de Heuvel. Er is geen lobbyist in Breda die met zoveel vasthoudendheid en deskundigheid opkomt voor zijn belang. Hij heeft ze zien komen en gaan: ambitieuze wethouders gedreven raadsleden en goedwillende ambtenaren. Alle reden om eens te gaan praten met deze constante factor in de Bredase politiek.
Sinds 1990 is Rob Blokland woordvoerder in de richting van de gemeente voor de bewoners van de Heuvel. Er is geen lobbyist in Breda die met zoveel vasthoudendheid en deskundigheid opkomt voor zijn belang. Hij heeft ze zien komen en gaan: ambitieuze wethouders gedreven raadsleden en goedwillende ambtenaren. Alle reden om eens te gaan praten met deze constante factor in de Bredase politiek.
door Frans Maas
Er is geen straat in Breda waar de platanen zo´n mooi geheel vormen met het plein en de woningen als de Heuvelbrink. Rob Blokland, software engineer en voorzitter van de wijkraad Heuvel woont er al zijn hele leven. Wat drijft deze ingenieur theoretische natuurkunde tot zoiets als gemeentelijke werkgroepen, stuurgroepen en kerngroepen?
‘Ik ben een theoreticus met een brede belangstelling. Ik wist van alles wat, maar wist eigenlijk weinig van de wijk waar ik zelf woon. Ik ben me er in gaan verdiepen, werd lid van de wijkraad, kwam prompt in het bestuur, daarna lid van de kerngroep stadsvernieuwing en een jaar later voorzitter. Begin jaren ´90 hadden we twee doelstellingen: De verkeersveiligheid en ouderenwoningen.
Die verkeersveiligheid was een groot probleem. Op de kruising Zuidelijke Rondweg-Mastbosstraat gebeurde toen 180 ongelukken per jaar. Dat kruispunt is veranderd. Ook op een aantal andere kruisingen zoals die van Heuvelbrink Barentzstraat, waar ik zelf vlakbij woon was het ook met grote regelmaat raak. Daar is een verkeersdrempel gelegd. Die drempels zijn niet populair maar neem van mij aan: ze werken.
De inzet van de wijkraad voor ouderenvoorzieningen heeft aan de Brink een ouderensteunpunt opgeleverd met seniorenwoningen.’
Worden wijkraden in Breda serieus genomen?
‘Dat is wisselend. Toen we onder Loes van Beusekom(VVD) eind jaren ´90 aan de slag gingen met stedelijke vernieuwing zorgde zij voor een open planprocedure waarbij bewoners vanaf het begin betrokken werden. Daarna is het minder geworden met de inspraak. Wethouder Niederer (VVD) was geïnteresseerd in de spoorzone en niet in de Heuvel. De Heuvel zou voor wat betreft fondsen voor stadsvernieuwing bijna droog zijn komen te staan als de gemeenteraad niet had ingegrepen Verder had Niederer had geen antenne voor bewoners. Met zijn opvolger Alfred Arbouw (VVD) kwam er weer een zeker herstel. Het nieuwe college is op dit punt met hoge ambities van start gegaan. Wethouder Snier zocht aanvankelijk echter helemaal geen contact met de wijkraad. Dat gaat nu beter.
Waar houdt de wijkraad zich op dit moment mee bezig?
‘Het algemeen doel van een wijkraad is het bevorderen van de woon en leefkwaliteit van de wijk. Die kwaliteit wordt door gemeenteambtenaren vaak uitgelegd als kwaliteit van de gebouwde omgeving. Bewoners zien dat vaak echter helemaal niet zo. Een overlast veroorzakende bewoner heeft veel meer invloed op de woonbeleving dan de kwaliteit van de gebouwde omgeving. Bij overlast denken we niet in de eerste plaats aan geluidsoverlast maar aan agressie op straat. Vooral oudere mensen durven dan de straat niet meer op. In die zin waren wij blij dat de Stichting 2000 aan de Verbeetenstraat (opvang van verslaafden en daklozen) een jaar of vijf geleden is vertrokken. Dit betekende de terugkeer van de rust in de wijk. Wat betreft de wijkraad is het belangrijkste doel van de stedelijke vernieuwing Heuvel het onderwijs.
Te weinig kinderen in de Heuvel halen een diploma HAVO of VWO. Dit is door ons in 2000 in de stedelijke vernieuwing ingebracht, maar we weten dus nog niet precies waar de knelpunten liggen en wat de mogelijkheden zijn.’
De gemeente en de corporaties overwegen de jaren ´50 bouw op de hoek Planciusplein-Oranjeboomstraat en aan de Montesorristraat te slopen. Het betreft hier kleine woningen, gestapelde bouw met houten vloeren en enkel glas. Hoe staat de wijkraad hier tegenover?
‘Tot op heden is de wijkraad niet overtuigd van nut en noodzaak van sloop van deze woningen. De huur is laag en betaalbare woningen zijn schaars. Uit een enquete van 4 jaar terug van de Stedelijke Woonconsumenten Organisaties Breda kwam naar voren dat men juist de betaalbaarheid van het wonen als belangrijkste knelpunt ervoer. Het begrip betaalbare woningen is aan inflatie onderhevig. Het lijkt erop alsof betaalbare woningen de laatste 15 jaar steeds duurder zijn geworden. Er moet eens onderzocht worden hoe de lonen zich de laatste 25 jaar hebben ontwikkeld, hoe de inflatie zich heeft ontwikkeld en hoe de huren zich hebben ontwikkeld. Er is afgesproken in nieuwbouwwijken 30% betaalbare woningen te bouwen maar ik geloof niet dat niet opweegt tegen wat er gesloopt wordt.
Vanuit het stadskantoor kan gezegd worden dat de woonkwaliteit in deze woningen onder de maat is, maar dan zouden wij dat ook moeten weten. Wij krijgen heel weinig klachten hierover. Waarom zouden mensen niet mogen kiezen voor een wat mindere woning als het alternatief een woning is waar ze geen koekje meer bij de koffie kunnen betalen? Wanneer de bewoners zelf akkoord gaan met sloop gaan wij daar als wijkraad niet voor liggen. Ik zie dat echter niet gebeuren.’