De 'Clash of Culture' van GroenLinks werd wellicht nog het meest pregnant omschreven door Frans Maas, die bekende nog nooit dansers, schilders, een dichteres en bands op dezelfde avond op het zelfde podium gezien te hebben. En dat was ook precies de bedoeling, meent initiatief-nemer Selçuk Akinci. "Je kunt dus in Breda wel gewoon aandacht krijgen voor kunstvormen die zogenaamd elitair of hoogdrempelig zijn."
De 'Clash of Culture' van GroenLinks werd wellicht nog het meest pregnant omschreven door Frans Maas, die bekende nog nooit dansers, schilders, een dichteres en bands op dezelfde avond op het zelfde podium gezien te hebben. En dat was ook precies de bedoeling, meent initiatief-nemer Selçuk Akinci. "Je kunt dus in Breda wel gewoon aandacht krijgen voor kunstvormen die zogenaamd elitair of hoogdrempelig zijn."
De 'Clash of Culture' van GroenLinks werd wellicht nog het meest pregnant omschreven door Frans
Maas, die bekende nog nooit dansers, schilders, een dichteres en bands op dezelfde avond op het zelfde podium gezien te hebben. En dat was ook precies de bedoeling, meent initiatief-nemer Selçuk Akinci.
„Ik was positief verbaasd dat een volle zaal mensen, die waarschijnlijk voor iets anders kwamen, toch aandachtig en muisstil keek en luisterde naar een dansduo en een dichteres. Dat zegt natuurlijk allereerst iets over de kwaliteit van respectievelijk Jeugddansgezelschap De Stilte en dichteres Leonie Ruissen, maar het zegt ook veel over het publiek. Je kunt dus in Breda wel gewoon aandacht krijgen voor kunstvormen die zogenaamd elitair of hoogdrempelig zijn."
Belangstelling
Dat het Bredase publiek best in is voor iets onverwacht, bleek ook uit het feit dat halverwege de avond de bovenzaal van de Boulevard redelijk vol stond met mensen. En op een doordeweekse dag is het niet vanzelfsprekend dat mensen de stad in gaan. Achteraf had de avond wellicht beter in het weekeinde gehouden kunnen worden.
Zeer geslaagd was het experiment van de gitaar die in debat ging met een verfkwast. Op een voor gitaar bewerkte compositie van Phillip Glass beschilderden kunstenaars Stanley van der Meer en Yur Rozenberg 'live' een doek van twee bij twee meter. „Een soort analoge vj's", omschreef Akinci.
De avond werd spetterend geopend door de E-Team, een band rond rondom Leo van Lieshout, bestaande uit leerlingen van The Loads, die enkele maanden eerder in het kader van een muzikaal uitwisselingsproject naar Addis Abeba in Ethiopië waren geweest. Van Lieshout had zijn olievaten weer eens van stal gehaald, waar van harte op losgedrumd werd. De band Horanta was van het kaliber 'veel invloeden uit even zoveel windstreken', overgoten met een zwaar experimenteel sausje'. Goed, niet iedereen trok het, terwijl anderen juist helemaal opgingen in de neo-flowerpowerklanken. De avond werd afgesloten door de folkpunkers Stuart O'Malley and the Whisky-gullivers.
Jonge makers
Dat GroenLinks ook op onconventionele wijze aan het publieke debat in de stad deel te nemen, is winst. De fractie heeft daarmee aangegeven dat bij het denken over de culturele toekomst van de stad ook gekeken moet worden naar de rijkdom en het enthousiasme dat er nu al is onder jonge makers. Zij zijn immers de toekomst. Maar alles heeft zijn keerzijde, zegt Selçuk Akinci. „Terwijl iedereen al lang en breed op bed ligt, reed ik als roadie nog heen en weer om het drumstel van de laatste band terug te brengen en een levensgroot schilderdoek af te leveren op het fractiekantoor van GroenLinks. Politicus ben je 24 uur per dag."